هروئین چیست؟ و تاثیرات جسمانی و بالینی آن
هروئین چیست؟
هروئین که با نام علمی دیامرفین یا دی استیل مرفین شناخته می شود یکی از قوی ترین مخدر هاست که به دو صورت خالص (پودری نرم و سفید رنگ) و ناخالص (سباه رنگ) موجود می باشد. هروئین سیاه نسبت به هروئین سفید کیفیت پایین‌تری داشته و چیزی که به تشخیص این نوع هروئین کمک می‌کند بوی قوی سرکه ای آن است. هروئین در واقع طی روند پیچیده ای از طریق تقطیر مرفین و کدئین به دست آمد که در سال 1900 به عنوان وسیله‌ای برای درمان مؤثر اعتیاد به مرفین به کار گرفته شد.
اما افسوس که این امید واهی خیلی زود به یأس مبدل شد و متخصصان متوجه شدند با اینکه هروئین خاصیت خواب‌آوری کمتری دارد اما قدرت مسموم کنندگی آن پنج برابر مرفین است.
تاریخچه هروئین
فلیکس هافمن که شیمی‌دانی آلمانی بود در شرکت بایر آلمان استخدام شد و در سال ۱۸۹۳ ابتدا این ماده را به عنوان داروی سرفه برای بچه‌ها کشف کرد و بعد آن را بر کارگران کارخانه آزمایش کرد. کارگران نتیجه را اینگونه اظهار کردند که پس از استفاده از آن، احساس «قهرمانی» به آنها دست داده است. قهرمان به زبان لاتین hērōs و به زبان یونانی hērōís گفته می‌شود و اینگونه بود که این دارو به هروئین معروف شد.
روش های مصرف هروئین
هروئین به شیوه های تدخین، تزریق و استنشاقی مصرف می گردد و در همان مراحل اولیه استفاده منجر به صدمات گسترده و عمیقی در ساختارهای عالی مغز شده و نواقص زیادی در کارکردهای مغز ایجاد می کند.
۱۰ علامت جسمانی و بالینی مصرف هروئین
- استفراغ و تهوع
- احساس سرخوشی شدید بلافاصله بعد از مصرف
- آرام شدن دردهای جسمانی که فرد قبل از مصرف از آن ها شکایت می کرد.
- تنگی نفس، تعریق زیاد و بوی نامطبوع و احساس خارش در بدن
- بی حوصلگی، خستگی و چرت زدن در شرایط و موقعیت های مختلف، حتی زمانی که در حال صحبت کردن با دیگران است.
- واکنش های شدید نسبت به انتقاد دیگران
- کاهش دقت و تمرکز در انجام تمامی فعالیت ها
- توجه نکردن به وضعیت ظاهری خود
- به وجود آمدن ورم های چرکی در پوست و ریز شدن مردک چشم ها
- اجتناب از حضور در جمع و برقراری ارتباط با دیگران
عوارض کوتاه مدت مصرف هروئین
مصرف‌کنندگان هروئین کمی پس از مصرف این ماده، غالباً احساسی مبنی بر اوج لذت را گزارش می‌کنند که به صورت موجی سراسر بدن را فرا می‌گیرد. آنها به این حالت “فلش” یا “راش” می گویند و آن را شبیه ارگاسم کامل بدن توصیف می‌کنند. شدت این حالت بستگی به میزان ماده مصرفی و نحوه استعمال آن دارد. حالت راش حالتی ست که در آن مقدار زیادی دوپامین به طور ناگهانی در مغز آزاد شده و فرد احساس سرخوشی کرده و به اصطلاح نشئگی بالایی را تجربه می کند. حالت راش معمولاً با احساس گرم شدن و غلیان پوستی، خشکی دهان و یک حس سنگینی همراه بوده که ممکن است با تهوع، استفراغ و خارش شدید نیز توأم باشد.
پس از اثرات اولیه، معمولاً مصرف‌کنندگان برای مدتی طولانی خواب‌آلود و کسل می‌شوند؛ عملکرد ذهنی فرد بخاطر تاثیر هروئین بر سیستم عصبی مرکزی مختل شده، کارکرد قلبی عروقی او کند شده و در برخی افراد مصرف این ماده می‌تواند حتی به واکنش حاد هروئین منجر شود که مشخصه ی آن فروپاشی کارکرد سیستم قلبی و عروقی و حتی مرگ است. با ابن حال، جدی‌ترین اثر فیزیولوژیکی هروئین بر بدن، وقفه تنفسی است که رایج‌ترین علت مرگ ناشی از مصرف بیش از حد این ماده در افراد می باشد.
14 عوارض بلند مدت مصرف هروئین
هروئین یکی از مخدرهای بسیار قوی بوده و ترک هروئین فرآیندی سخت و زمان بر است. در واقع خاصیت اعتیادزایی شدید هروئین منجر به آسیب های جبران ناپذیری در افراد مصرف کننده می شود و مواردی که در ادامه می آید از اثرات و عوارض مصرف طولانی‌مدت هروئین می باشد:
- یبوست
- اختلالات کبدی
- اضمحلال و نابودی رگ‌ها
- اختلالات قاعدگی
- تیرگی لب‌ها و پوست
- ورم‌های چرکی یا دمل‌های پوستی
- بیماری‌های تنفسی نظیر ذات‌الریه و سل
- از بین رفتن مقاومت بدن در برابر انواع بیماری‌های عفونی
- ورم مفاصل و سایر بیماری‌های روماتوئیدی
- عفونت لایه‌های درونی قلب و دریچه‌های آن
- اختلال در هضم غذا، بی‌اشتهایی و کاهش وزن
- بی‌خوابی در شب و خواب‌آلودگی در طی روز
- بیماری‌های عفونی نظیر هپاتیت و ایدز در اثر مصرف سرنگ‌های آلوده
- ابتلا به انواع بیماری‌هایی که در اثر نابودی قسمتی از سلول‌های مغزی و نخاعی به وجود می آید.
نویسنده مقاله: محبوبه سعیدی راد
