خودفریبی معتادان
خودفریبی معتادان چگونه است، انواع آن چیست و در خانواده معتادان چگونه است؟
یکی از مهمترین دلایلی که از یک انسان سالم یک انسان معتاد می سازد خودفریبی است. خودفریبی معتادان یکی از بزرگترین مشکلاتی است که باعث تداوم اعتیاد در فرد می شود. فرد معتاد با تصور اینکه مصرفش تفریحی بوده و به مواد مخدر وابسته نیست، هر روز به مصرفش ادامه می دهد و وقتی اطرافیانش از مصرف او ابراز نگرانی میکنند و او را سرزنش می کنند او در مقابل آنها رفتاری جبهه گیرانه داشته و اعتیادش را انکار می کند. فرد معتاد به مرور زمان برای فرار از سرزنش و بازخواست های خانواده و اطرافیان دست به خودفریبی می زند.
اولین چیزی که در خودفریبی افراد معتاد قدرت خود را از دست می دهد تفکر منطقی بر پایه ی عقل آنها است. فرد خودفریب تفکر منطقی نداشته و از شرایط خود و شرایطی که با اعتیادش برای دیگران به وجود آوره تصور درستی ندارد. او آسیب هایی را که به جسم و روانش به واسطه ی اعتیاد وارد کرده انکار می کند و خود را یک معتاد نمی داند و به طور مداوم با استفاده از یکسری دلایل و بهانه تراشی ها سعی می کتد مصرف مواد مخدر خود را توجیه کند.
۳ نوع خودفریبی معتادان
بیماران دچار اعتیاد از انواع مختلفی از خود فریبی ها استفاده می کنند. انکار، کوچک نمایی و توجیه کردن سه نوع خود فریبی مختص معتادان است.
- انکار: نادیده گرفتن آگاهانه پیامدهای مصرف مواد مخدر و آسیب هایی که به فرد مصرف کننده وارد می کند را انکار می گویند. فرد انکار کننده علی رغم شواهدی که نشان می دهد مصرف مخدر به زندگی جسمانی، روانی و بین فردی او آسیب زده همچنان به مصرف ادامه داده و منکر آسیب ها و پیامدهای اعتیاد در زندگی اش می شود.
- کوچک نمایی: فرد دچار اعتیاد با کوچک و بی اهمیت جلوه دادن پیامدهای اعتیاد در زندگی اش به مصرف ادامه داده و به هیچ وجه زیر بار نمی رود که اعتیاد زندگی او را کاملاً تغییر داده است. فرد معتاد علی رغم ظاهر برآشفته و تغییرات فاحش جسمی و رفتاری اش هنوز معتقد است که درگیر اعتیاد نیست و هر زمان که بخواهد می تواند مصرف مخدر را قطع کند.
- توجیه کردن: فرد دچار اعتیاد معمولاً با دلیل تراشی و آوردن توجیه و بهانه های بسیار سعی در ادامه مصرف مواد مخدر دارد. او با منطقی سازی و آوردن هزاران دلیل سعی بر این دارد که به مصرف مواد مخدرش ادامه دهد.
خودفریبی در خانواده معتادان چگونه است؟
بسیاری از خانواده های افراد معتاد در پذیرش اعتیاد فرد بیمار مشکل داشته و نمی توانند بپذیرند که فرزندشان یا همسرشان معتاد است و با انکار این مسئله و خود فریبی سعی می کنند از برچسب “خانواده معتاد” فرار کنند. آنها از نگاه مردم در جامعه و قضاوت هایشان میترسند و نمی خواهند واقعیت اعتیاد را بپذیرند.
گاهی خانواده ها برای کنترل گری دست به خود فریبی می زند. آنها واقعیت اعتیاد فرزند یا همسرشان را انکار می کنند تا مشکلات بی پایان شان را تسکین دهند و نگذارند مشکل اعتیاد هم به مشکلات دیگرشان اضافه شود. آنها امیال و آرزوها و نیازهایشان را سرکوب کرده و با انکار این واقعیت که اعتیاد به بطن خانواده شان نفوذ پیدا کرده می خواهند خود را بفریبند هنوز همه چیز عادی و قابل کنترل است.
نویسنده مقاله : محبوبه سعیدی راد
یک پاسخ